Wynajmujący nie może wchodzić do mieszkania i w nim przebywać wbrew woli najemcy (zob. art. 193 kodeksu karnego ). Żądać opuszczenia lokalu można tylko od takiego lokatora, z którym nie łączy już nas umowa najmu, czyli upłynął okres jej obowiązywania lub została ona wypowiedziana. Umowę na czas nieokreślony z zastosowaniem A jak to zrobić przeczytasz w tym wpisie. Pozew o zapłatę czynszu i pozew o eksmisję to dwa różne postępowania. W przypadku zaległego czynszu możesz się go domagać już po upływie pierwszego okresu rozliczeniowego (najczęściej po pierwszym miesiącu zalegania przez najemcę z czynszem). Wezwanie do zapłaty – must have przy Jan Jakub Jańczak 23 listopada 2020 najem lokalu. W czasie epidemii zakazano wykonywania eksmisji z lokali mieszkalnych. Czy oznacza to, że najemcy mogą bez konsekwencji nie płacić czynszu? Postaram się odpowiedzieć w kilku punktach, co w takiej sytuacji może zrobić wynajmujący albo czego powinien spodziewać się w takim położeniu Zgodnie z obowiązującymi przepisami nie można wyrzucić z mieszkania lokatora, który nie płaci czynszu i opłat do których jest zobowiązany. W przypadku zalegania z opłatami należy wezwać takiego lokatora do zapłaty. Jeżeli wezwanie nie przyniesie oczekiwanego rezultatu można skierować sprawę o zapłatę do sądu. Jednoczenie wraz z niepłaceniem i oczekiwaniem na sprawę W takiej sytuacji możliwa jest eksmisja z mieszkania członka rodziny czy eksmisja alkoholika z domu, jeśli zachowuje się w sposób uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, zgodnie z przepisami o przeciwdziałaniu przemocy. Niepłacenie czynszu, a przede wszystkim brak tytułu prawnego do lokalu jest przesłanką do eksmisji z mieszkania. Vay Nhanh Fast Money. Przedmiotem mojego zapytania jest sprawa sądowa o niepłacenie czynszu. Mieszkam w mieszkaniu po rodzicach, którzy zmarli w 2016 r. zrzekłam się spadku po nich, ale spółdzielnia mieszkaniowa pozwoliła mi zostać w tym mieszkaniu, od tego czasu zadłużyłam mieszkanie z powodu problemów finansowych, mój mąż był jedynym żywicielem rodziny, mamy również 2 dzieci. Od tego roku sytuacja finansowa się poprawiła, gdyż zaczęłam pracę na weekendy, a mąż dostał umowę o pracę i ma większe zarobki. Dziś mam sprawę w sądzie właśnie dotyczącą tego zadłużenia mieszkania na sumę 12 tysięcy. Proszę mi powiedzieć, czego mogę się spodziewać na takiej sprawie sądowej? Witaj, sprawa sądowa o niepłacenie czynszu jest niestety pokłosiem tego, iż wraz z mężem doprowadziliście do zadłużenia przedmiotowego mieszkania na kwotę, jak piszesz 12 000 zł. Pocieszę cię jednak pisząc, że wasz dług czynszowy wcale nie jest wysoki. Fajnie, że maż podjął zatrudnienie i ma większe zarobki. Jest to dla waszej rodziny duża szansa nie tylko na wyjście z długów, ale stałe zatrudnienie i pewna pensja 10 dnia każdego miesiąca daje możliwość regulowania zobowiązań na bieżąco. Mam nadzieje, że waszej rodzinie będzie się żyło już tylko lepiej. Sprawa sądowa o niepłacenie czynszuUznanie długu w sądzieWniosek o zwolnienie z kosztów sądowych wzórDług czynszowy, a ugoda w sądzieSądowe rozłożenie płatności długu na ratyPodsumowującProśba o rozłożenie długu czynszowego na ratyWniosek o umorzenie zadłużenia czynszowego Wracając jednak do kwestii sprawy sądowej o niepłacenie czynszu, to jest to czysta formalność, która jednak da szansę spółdzielni na wyegzekwowanie wierzytelności przy udziale komornika. Zapewne w sprawie zadłużenia lokalu, który zajęłaś po zmarłych rodzicach, prowadzone były rozmowy, spółdzielnia wysyła upomnienia i dała ci czas na uregulowanie należności. Skoro jednak mieliście problemy finansowe – długu nie udało się spłacić. Teraz spółdzielnia chce uzyskać wyrok, na podstawie którego komornik będzie mógł wszcząć procedurę przymusowego ściągnięcia należności. Uznanie długu w sądzie Dług w spółdzielni mieszkaniowej jest faktem, dlatego uważam, że zasadne będzie uznanie powództwa. Oświadczenie o uznaniu powództwa w zakresie dochodzonej przez spółdzielnię kwocie możesz złożyć na rozprawie, czyli przed sądem lub przygotować pismo i w nim zająć stanowisko w sprawie. Wniosek o zwolnienie z kosztów sądowych wzór Wniosek o zwolnienie z kosztów sądowych wzór Jako osoba z trudną sytuacją finansową możesz również złożyć do sądu wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych. Wniosek o nieobciążanie cię kosztami sprawy jest o tyle zasadnym, że skoro roszczenie spółdzielni jest zasadnym, to sąd wyda wyrok na jej korzyść, a ty staniesz się stroną przegraną w sporze. A musisz wiedzieć, że co do zasady strona przegrywająca sprawę jest zobowiązana do pokrycia jej kosztów. Możesz więc zostać zobowiązana w orzeczeniu końcowym do zwrotu uiszczonej przez spółdzielnie opłaty od pozwu (5 % wartości przedmiotu sporu) oraz zwrotu kosztów zastępstwa prawnego, jeśli strona powodowa była w sprawie reprezentowana przez fachowego pełnomocnika prawnego w osobie adwokata lub radcy prawnego. Są to koszty ci niepotrzebne, dlatego jeżeli istnieje szansa, że możesz ich uniknąć, to warto spróbować. Dług czynszowy, a ugoda w sądzie Następną rzeczą, na którą pragnę zwrócić twoją uwagę, to próba negocjowania spłaty należności z tytułu nieuregulowanego czynszu. Sprawa sądowa o niepłacenie czynszu nie stawia cię, jako dłużnika od razu na straconej pozycji. W trakcie rozprawy możesz próbować porozumieć się z pełnomocnikiem spółdzielni, próbując zawarcie ugody. Sądowe rozłożenie płatności długu na raty Masz również możliwość złożenia wniosku o rozłożenie długu za czynsz na raty. Płatność ratalna daje ci szansę uniknąć postępowania egzekucyjnego. Dlatego jeżeli chcesz dług spłacić i zatrzymać mieszkanie, warto rozważyć swoje możliwości finansowe i złożyć wniosek o rozłożenie płatności na raty, z których będziecie w stanie się wywiązać. Sąd ma prawo rozłożyć dług na wiele miesięcy. Uprawnienie to wynika z dyspozycji art. 320 kpc, zgodnie z którym w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd biorąc pod uwagę realne możliwości dłużnika, jego sytuację ekonomiczną, rodzinną i zdrowotną może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia – wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. Celem rozłożenia długu na raty jest też umożliwienie prawidłowego i skutecznego wyegzekwowania roszczenia. Podsumowując Pozwany w sprawie dłużnik z uwagi na trudną sytuację materialno-bytową ma prawo złożyć wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych. Sąd może orzec zgodnie z zasadą słuszności wyrażoną w art. 102 kpc., odstępując od obciążenia pozwanego kosztami sprawy, pomimo że ten uznał powództwo lub jest stroną przegraną w sporze. Trudna sytuacja materialna i życiowa dłużnika pozwala również na zastosowanie przez sąd (na wniosek dłużnika) rozłożenia płatności długu na raty, tak by dłużnik na poziomie swoich dochodów miał szansę na spłatę zasądzonych należności. Ugoda w przedmiocie długów czynszowych może zostać zawarta pomiędzy zobowiązanym do spłaty a spółdzielnią także po wydaniu przez sąd wyroku w sprawie o zapłatę. Prośba o rozłożenie długu czynszowego na raty Prośba o rozłożenie na raty zadłużenia z tytułu czynszu Wniosek o umorzenie zadłużenia czynszowego Wzór wniosku o umorzenie zadłużenia czynszowego Wybrane specjalnie dla Ciebie: Unieważnienie nakazu zapłaty – jakich użyć argumentów? długi czynszowe Komornik zajął pensję żony za długi czynszowe jej matki?! Egzekucja komornicza za dług czynszowy mieszkania komunalnego Jak i gdzie złożyć WNIOSEK o umorzenie czynszu mieszkania komunalnego? Długi rodziców za czynsz JA mam SPŁACAĆ? ale dlaczego? + [WNIOSEK] Oceń mój artykuł: (No Ratings Yet)Loading... Kto odpowiada za zapłatę zaległego czynszu? Na podstawie art. 6881 § 1 Kodeksu cywilnego „za zapłatę czynszu i innych należnych opłat odpowiadają solidarnie z najemcą stale zamieszkujące z nim osoby pełnoletnie”. Natomiast zgodnie z § 2 tegoż artykułu „odpowiedzialność osób, o których mowa w § 1, ogranicza się do wysokości czynszu i innych opłat należnych za okres ich stałego zamieszkiwania”. Zgodnie z art. 485 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego (w skrócie „sąd wydaje nakaz zapłaty, jeżeli powód dochodzi roszczenia pieniężnego albo świadczenia innych rzeczy zamiennych, a okoliczności uzasadniające dochodzone żądanie są udowodnione dołączonym do pozwu mi. dokumentem urzędowym”. W oparciu o art. 491 § 1 „wydając nakaz zapłaty sąd orzeka, że pozwany ma w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu zaspokoić roszczenie w całości wraz z kosztami albo wnieść w tym terminie zarzuty”. § 3 tegoż artykułu wskazuje, że nakaz zapłaty doręcza się stronom; pozwanemu wraz z pozwem i załącznikami. Zgodnie z art. 493 § 1 „pismo zawierające zarzuty wnosi się do sądu, który wydał nakaz zapłaty. W piśmie pozwany powinien wskazać, czy zaskarża nakaz w całości czy w części, przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór, oraz pozostałe zarzuty przeciwko żądaniu pozwu, a także wszystkie okoliczności faktyczne i dowody na ich potwierdzenie”. Natomiast zgodnie z § 2 tegoż artykułu „jeżeli pozew wniesiono na urzędowym formularzu, wniesienie zarzutów wymaga również zachowania tej formy″. W oparciu o art. 494 § 2 należy przyjąć, że „nakaz zapłaty, przeciwko któremu w całości lub w części nie wniesiono skutecznie zarzutów, ma skutki prawomocnego wyroku”. Na podstawie art. 496 „po przeprowadzeniu rozprawy sąd wydaje wyrok, w którym nakaz zapłaty w całości lub w części utrzymuje w mocy albo go uchyla i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też postanowieniem uchyla nakaz zapłaty i pozew odrzuca lub postępowanie umarza”. Wyrok nakazujący opróżnienie lokalu socjalnego Zgodnie z art. 14 ust 1 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego „w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu”. Natomiast w ustęp 4 tego artykułu mówi, że sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec kobiet w ciąży, chyba że mogą one zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany. Opierając się na przedstawionym przez Panią stanie faktycznym oraz mając na względzie przytoczone powyżej przepisy prawne, należy stwierdzić, że Pani mąż odpowiada za zobowiązania czynszowe solidarnie z innymi dorosłymi osobami zamieszkującymi lokal, za który narosło wspominane zadłużenie. Pojęcie „solidarnie” oznacza, że każdy z domowników odpowiada do kwoty 20 000 zł i właściciel może wybrać, od kogo będzie prowadził egzekucję i domagał się spłaty długu za niepłacony czynsz. Nakaz zapłaty zaległego czynszu Sama eksmisja nie powoduje jeszcze zasądzenia zapłaty kwoty zaległego czynszu (chyba że powództwo jest i o eksmisję, i o zapłatę). Co do zasady bowiem zobowiązania za zaległy czynsz dochodzone są w postępowaniu nakazowym. Nakaz zapłaty wydawany jest w oparciu o powództwo złożone na urzędowym formularzu i potwierdzone odpowiednimi dowodami zalegania z czynszem. W przypadku otrzymania takiego nakazu zapłaty, aby uwolnić się od konieczności zapłaty czynszu, należy wnieść sprzeciw w terminie zakreślonym przez sąd. Podstawą uwolnienia się od zobowiązania za czynsz jest wykazanie, że dana osoba mimo zameldowania faktycznie w danym lokalu nie mieszkała (a wiec nie miała statusu domownika). W przypadku podniesienia i udowodnienia takiego zarzutu Pani mąż byłby zwolniony od ponoszenia opłat czynszowych za okres faktycznego niezamieszkiwania w lokalu Nakaz ten bowiem (jeżeli nie wniesiono co do niego zaskarżenia) ma status wyroku sadowego i co za tym idzie – nadaje się do wykonania w postępowaniu egzekucyjnym. Samo nieodpowiadanie na nakaz zapłaty nie może skutkować uwolnieniem od odpowiedzialności za zobowiązania czynszowe, nawet gdy faktycznie dana osoba nie zamieszkuje pod danym adresem (i jest np. tylko tam zameldowana). Spoczywa bowiem na niej obowiązek wykazania, iż mimo zameldowania nie przebywa pod określonym adresem. Eksmisja kobiety w ciąży Siostra męża, o ile nie jest w stanie zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas zamieszkiwany, ze względu na swoją ciążę otrzyma uprawnienie do lokalu socjalnego i jej eksmisja zostanie wstrzymana do czasu przyznania przez gminę takiego lokalu. Co do Pani męża i jego ojca to wydaje się, że nie zachodzą przesłanki obligatoryjnego orzekania o lokalu socjalnym – zostaną wiec eksmitowani bez takiego uprawnienia. Eksmisja będzie miała taki skutek, że za dotychczasowe zobowiązania, które narosły do momentu wyrokowania, odpowiedzialni będą Pani mąż, jego ojciec i siostra męża. Po eksmisji za zapłatę comiesięcznego odszkodowania odpowiedzialna będzie już tylko osoba, której wstrzymano eksmisję. Nadmieniam, że jeżeli któreś ze zobowiązanych pokryje dług ponad swój „udział”, będzie miało w stosunku do pozostałych dłużników roszczenie regresowe o zwrot wydatków ponad swoją część długu. Czy żona będzie odpowiadała za zobowiązania męża sprzed zawarcia małżeństwa? Co do ewentualnej odpowiedzialności Pani za zobowiązania męża, to uspokajając Panią, można stwierdzić, że nie ma takiej prawnej możliwości, aby odpowiadała Pani za zobowiązania męża sprzed małżeństwa (małżonkowie solidarnie odpowiadają za zaciągnięte przez jednego zobowiązania, o ile przeznaczone one zostały na zaspokojenie wspólnych potrzeb rodziny). Odpowiada on bowiem za nie ze swojego majątku odrębnego i z tej części majątku wspólnego, która w przypadku podziału przypadłaby jemu (np. z pobranego wynagrodzenia, nagród w pracy itp.). Oczywiście można dobrowolnie uregulować zasądzona kwotę i nie angażować komornika do postępowania. Prawdopodobnie jednak wierzyciel nie zgodzi się na to, aby każdy z dłużników odpowiadał tylko za cześć długu, gdyż solidarność zobowiązania lepiej go zabezpiecza, ponieważ może żądać całości świadczenia od każdego z dłużników (świadczenie całości przez jednego dłużnika zwalnia pozostałych ze zobowiązania). Dodam jeszcze, że opłata od pozwu o eksmisję wynosi 200 zł, należy się jeszcze liczyć z kosztami zastępstwa procesowego drugiej strony, kosztami dojazdu ewentualnych świadków na rozprawę sądową – nie jest więc możliwe stwierdzenie, ile wyniosą koszty postępowania (na pewno nie mniej niż 200 zł). Tak jak już napisałem, pozew o eksmisję nie jest tożsamy z powództwem o zapłatę zaległego czynszu – jeśli chodzi o czynsz, to główny lokator może próbować jeszcze umówić się z właścicielem lokalu co do rozłożenia zaległości na raty. Natomiast sąd w ewentualnym postępowaniu o zapłatę może rozłożyć zaległość na raty według swojego uznania. Za zobowiązania lokatorzy odpowiadają solidarnie – tzn. nie można powiedzieć, że po zapłaceniu połowy jest się zwolnionym z zapłaty reszty. Dopiero po spłaceniu całości długu każdy z dłużników będzie wolny od obciążeń. Oczywiście ciężarna siostra męża, mimo że otrzyma lokal socjalny, w dalszym ciągu będzie odpowiadała za powstałe zadłużenie razem z ojcem i Pani mężem. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . Eksmisja z mieszkania może być przeprowadzona wyłącznie na mocy wyroku lub postanowienia sądu, orzekającego wydanie i opróżnienie lokalu mieszkalnego. Wyjątkiem od tej zasady są sytuacje, gdy dana osoba poddała się dobrowolnie egzekucji w zakresie eksmisji w akcie notarialnym oraz w przypadku osób, których mieszkanie zostało zlicytowane za długi. W każdym jednak przypadku, wyłącznie komornik może faktycznie przeprowadzić eksmisję – czyli usunąć lokatora z mieszkania, wraz z jego rzeczami. Najczęstszą przyczyną eksmisji są problemy lokatorów w opłacaniu czynszu i powstałe z tego tytułu zadłużenie w opłatach za mieszkanie. Gdy umowa najmu została rozwiązana i lokator (lokatorzy) nie wyprowadził się za żądanie wynajmującego – wynajmujący skieruje do sądu pozew o eksmisję przeciwko wszystkim osobom zamieszkałym w lokalu. Jak postępować po otrzymaniu pozwu o eksmisję? Sąd doręczy odpis pozwu o eksmisję wszystkim pozwanym lokatorom i zobowiąże w określonym terminie (np. w terminie 14 lub 21 dni czy też do terminu pierwszej rozprawy) do wskazania sądowi, czy lokator spełnia warunki do przyznania prawa do lokalu socjalnego w przypadku orzeczenia eksmisji. W wyroku nakazującym eksmisję sąd orzeka bowiem o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Należy odbierać wszelką korespondencję sądu i odpowiadać sądowi na piśmie w przypadku zobowiązania do odpowiedzi. Jeśli korespondencja (dwukrotnie awizowana – łącznie 14 dni), którą sąd skierował na prawidłowy adres nie zostanie odebrana – sąd może ją uznać za doręczoną; jeśli nie będzie odpowiedzi na pismo sądu wzywające do wykazania, że spełnia się warunki do przyznania prawa do lokalu socjalnego – sąd może uznać, że warunki te nie są spełnione i w rezultacie sąd może orzec eksmisję bez prawa do lokalu socjalnego. Czy sąd może orzec o eksmisji pomimo tego, że pozwany nie stawi się na rozprawie? Jeśli nawet sąd nie zobowiąże do osobistego stawiennictwa na rozprawie – wskazane jest, by się na niej stawić. Pomimo nieobecności lokatora na rozprawie, sąd może wydać wyrok i jeżeli nie lokator nie złoży wniosku o doręczenie wyroku - sąd nie będzie miał obowiązku go doręczać, chyba że będzie to wyrok zaoczny. Wyrok zaoczny zapadnie wtedy, gdy pozwany o eksmisję nie stawi się na rozprawie i nie złoży w sądzie żadnego pisma, w którym zajmie stanowiska co do treści pozwu. Wyrok zaoczny jest natychmiast wykonalny, czyli właściciel może natychmiast udać się z nim do komornika celem wykonania eksmisji - pomimo tego, że wyrok ten jest jeszcze nieprawomocny. Jeśli nie było możliwe stawienie się na rozprawie – należy bezwzględnie w ciągu najbliższych 7 dni dowiedzieć się w sądzie, czy zapadł wyrok, a jeśli tak, to jakiej treści i w zależności od sytuacji, podjąć decyzję o odwołaniu – wniesieniu apelacji. W tym celu należy w ciągu tygodnia od ogłoszenia wyroku złożyć w sądzie wniosek o doręczenie wyroku wraz z pisemnym uzasadnieniem, a następnie w terminie 2 tygodni od daty doręczenia wyroku z uzasadnieniem, wnieść apelację do sądu II instancji – za pośrednictwem sądu I instancji, który wydał zaskarżony wyrok. Jeżeli nie został złożony w ciągu tygodnia od ogłoszenia wyroku, wniosek o doręczenie wyroku z uzasadnieniem – to można w ciągu 3 tygodni od ogłoszenia wyroku wnieść apelację, nie posiadając pisemnego uzasadnienia wyroku. Jeśli zapadł wyrok zaoczny - można w ciągu 2 tygodni od daty jego doręczenia wnieść do sądu, który go wydał, sprzeciw od wyroku zaocznego; sąd na wniosek pozwanego o eksmisję zawiesi nadany wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności, jeśli pozwany wykaże, że wyrok ten został wydany z naruszeniem przepisów o dopuszczalności jego wydania albo jeśli uprawdopodobni, że niestawiennictwo na rozprawie było niezawinione. Komu przysługuje uprawnienie do lokalu socjalnego w przypadku eksmisji? Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu. Osoby uprawnione do otrzymania lokalu socjalnego w przypadku eksmisji, to: kobieta w ciąży, małoletni, niepełnosprawny w rozumieniu przepisów ustawy o pomocy społecznej lub ubezwłasnowolniony oraz sprawujący nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkały obłożnie chory, emeryt i rencista spełniający kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej, osoba posiadająca status bezrobotnego, osoba spełniając przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały - chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany. Istnieją jednak wyjątki od powyższej zasady - i pomimo tego, że lokator należy do którejś z wymienionych powyżej kategorii osób: sąd może nie przyznać lokatorowi prawa do lokalu socjalnego, jeżeli eksmisja dotyczy mieszkania niewchodzącego w skład publicznego zasobu mieszkaniowego, z wyjątkiem lokali zamieszkiwanych na podstawie umowy ze spółdzielnią mieszkaniową albo z towarzystwem budownictwa społecznego; sąd nie przyzna lokatorowi prawa do lokalu socjalnego, jeżeli powodem eksmisji jest stosowanie przemocy w rodzinie lub wykraczanie w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, albo niewłaściwe zachowanie czyniące uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku albo gdy zajęcie lokalu nastąpiło bez tytułu prawnego (zobacz uwaga poniżej). W dniu r. wchodzi w życie przepis, który jednoznacznie daje sądowi możliwość orzeczenia o uprawnieniu do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu również wobec osoby, która dokonała zajęcia lokalu bez tytułu prawnego - jeżeli przyznanie tego uprawnienia byłoby w świetle zasad współżycia społecznego szczególnie usprawiedliwione. W związku z tym, osoba która samowolnie zajęła lokal powinna w odpowiedzi na pozew o eksmisję jak i na rozprawie przekonać sąd, że jej przypadku zachodzi szczególna sytuacja, uzasadniająca przyznanie prawa do lokalu socjalnego. Jeśli sąd orzeknie, że lokator jest uprawniony do otrzymania lokalu socjalnego - sąd w wyroku nakazuje wstrzymanie wykonania eksmisji do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego. Czy można zaskarżać czynności komornika wykonującego eksmisję? Gdy właściciel mieszkania skieruje orzeczenie sądu nakazujące eksmisję do komornika – komornik zawiadamia lokatora o wszczęciu postępowania i wyznacza termin do dobrowolnego opuszczenia mieszkania. Po upływie tego terminu, jeśli lokator się nie wyprowadzi – komornik podejmuje dalsze czynności – o czym zawiadamia. Czynności komornika są uzależnione od tego, czy gmina wskazała zgodnie z orzeczeniem sądu lokal socjalny bądź czy eksmitowany lokator ma uprawnienie do pomieszczenia tymczasowego. Co do zasady, dłużnik ma prawo do złożenia skargi do sądu na czynności komornika w terminie tygodniowym od dnia dokonania czynności, przy której był obecny lub był o jej terminie zawiadomiony, w innych przypadkach - od dnia zawiadomienia o dokonaniu czynności, a w razie w braku zawiadomienia - od dnia powzięcia wiadomości o dokonanej czynności. Należy zwrócić uwagę na pouczenia co do możliwości i trybu wniesienia skargi, zawarte w pismach komorniczych. Skargę wnosi się do komornika, który dokonał zaskarżonej czynności lub zaniechał jej dokonania. Komornik w terminie trzech dni od dnia otrzymania skargi sporządza uzasadnienie zaskarżonej czynności, o ile nie zostało ono sporządzone wcześniej, albo przyczyn jej zaniechania i przekazuje je wraz ze skargą i aktami sprawy do właściwego sądu, chyba że skargę w całości uwzględnia. O uwzględnieniu skargi komornik zawiadamia skarżącego oraz zainteresowanych, których uwzględnienie skargi dotyczy. Od dnia r. skarga na czynności komornika może być wniesiona na urzędowym formularzu - komornik doręcza urzędowy formularz skargi dłużnikowi przy pierwszej czynności egzekucyjnej. Formularze skargi będą również bezpłatnie dostępne w kancelariach komorniczych, siedzibach sądów oraz sieci Internet. Opłata sądowa od skargi na czynności komornika wynosi obecnie 100 zł, od dnia r. wynosić będzie 50 zł. Wniesienie skargi na czynność komornika nie wstrzymuje postępowania egzekucyjnego ani wykonania zaskarżonej czynności, chyba że sąd zawiesi postępowanie lub wstrzyma dokonanie czynności. Dlatego też, jeśli wnosimy skargę, warto w niej zawrzeć wniosek o zawieszenie postępowania egzekucyjnego lub wstrzymanie dokonania czynności. Okres ochronny dla lokatora z nakazem eksmisji Wyroków sądowych nakazujących eksmisję nie wykonuje się w okresie od 1 listopada do 31 marca roku następnego włącznie, jeżeli osobie eksmitowanej nie wskazano lokalu, do którego ma nastąpić przekwaterowanie. Nie dotyczy to jednak wyroków: w których powodem eksmisji jest stosowanie przemocy w rodzinie lub wykraczanie w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, albo niewłaściwe zachowanie czyniące uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku; gdy zajęcie lokalu nastąpiło bez tytułu prawnego. Dla kogo pomieszczenie tymczasowe? Jeżeli w wyroku sąd nie przyznał eksmitowanemu lokatorowi prawa do lokalu socjalnego, a na wezwanie komornika nie wyprowadził się z mieszkania - komornik występuje do gminy o wskazanie tymczasowego pomieszczenia, do którego ma nastąpić eksmisja i wstrzymuje wykonanie eksmisji do czasu wskazania tegoż pomieszczenia, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy. Jeżeli wierzyciel lub dłużnik albo osoba trzecia wskaże pomieszczenie odpowiadające wymogom tymczasowego pomieszczenia - komornik nie może wstrzymać się z dokonaniem czynności i eksmituje tam lokatora . Jeśli gmina w terminie 6 miesięcy nie wskaże tymczasowego pomieszczenia, komornik usunie lokatora do noclegowni, schroniska lub innej placówki zapewniającej miejsca noclegowe, wskazanej przez gminę. Prawo do tymczasowego pomieszczenia nie przysługuje, jeżeli: z wyroku wynika, że eksmisja została orzeczona z powodu stosowania przemocy w rodzinie lub z powodu rażącego lub uporczywego wykraczania przeciwko porządkowi domowemu albo niewłaściwego zachowania czyniącego uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku, albo że dłużnik dokonał zajęcia opróżnionego lokalu bez tytułu prawnego; następuje eksmisja z lokalu zajmowanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego w sytuacji, gdy właściciel lokalu zgłosił zawarcie tej umowy naczelnikowi urzędu skarbowego; następuje eksmisja z lokalu zajmowanego na podstawie umowy najmu instytucjonalnego lokalu; następuje eksmisja z lokalu zajmowanego na podstawie umowy najmu instytucjonalnego z dojściem do własności następuje eksmisja z tymczasowego pomieszczenia. Co w sytuacji braku uprawnienia do pomieszczenia tymczasowego? Osoby, którym nie przysługuje prawo do pomieszczenia tymczasowego, mogą zostać eksmitowane przez komornika bezpośrednio do noclegowni, schroniska lub innej placówki zapewniającej miejsca noclegowe, wskazanej na wniosek komornika przez gminę. Wpłacam DAR Jeśli nasz poradnik był pomocny - prosimy Cię o wpłatę kilkuzłotowej darowizny oraz przekazanie 1% podatku na sfinansowanie stypendiów przekazywanych przez nasze Stowarzyszenie dla dzieci w ciężkim stanie klinicznym. Dziękujemy! Publikacja jest finansowana przez Narodowy Instytut Wolności - Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego ze środków Programu Fundusz Inicjatyw Obywatelskich na lata 2014 – 2020 oraz Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018 – 2030 (nowa wersja, strona w przygotowaniu). Wynajem lokalu mieszkalnego może być niewątpliwie dobrą inwestycją, pod warunkiem znalezienia uczciwego najemcy. Jeśli najemca unika regulowania swoich zobowiązań, skuteczne zakończenie umowy może okazać się nie lada wyzwaniem. W jaki sposób przeprowadzana jest eksmisja niepłacącego lokatora? Wypowiedzenie tylko na piśmie Najem jest stosunkiem prawnym obowiązującym pomiędzy wynajmującym a najemcą, na którego podstawie najemca może używać przedmiotu najmu w zamian za zapłatę określonego w treści umowy czynszu. Najem jest regulowany przepisami Kodeksu cywilnego oraz przepisami ustawy o ochronie praw lokatorów. Umowa najmu – zarówno w odniesieniu do lokalu usługowego, jak i do mieszkalnego – może zostać zawarta na czas określony albo nieokreślony. Ulega rozwiązaniu wskutek upływu terminu, na jaki została zawarta albo poprzez jej wypowiedzenie. Strony mogą w treści umowy zastrzec dopuszczalny termin wypowiedzenia. W przypadkach, w których najemca nadużywa swojego prawa do korzystania z mieszkania albo nie wywiązuje się z nałożonych na podstawie umowy obowiązków, wynajmujący ma prawo do wypowiedzenia umowy nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego. Wypowiedzenie umowy musi mieć formę pisemną pod rygorem nieważności. Dokonane w innej formie (np. ustnej) nie odniesie skutku prawnego. Musi ono określać przyczynę wypowiedzenia. Katalog przyczyn leżących po stronie lokatora, z powodu których właściciel lokalu może wypowiedzieć umowę najmu, ma charakter zamknięty. Właścicielowi przysługuje prawo do zakończenia umowy, jeśli: pomimo pisemnego upomnienia lokator nadal używa lokalu w sposób sprzeczny z umową lub niezgodnie z jego przeznaczeniem lub zaniedbuje obowiązki, dopuszczając do powstania szkód bądź niszczy urządzenia przeznaczone do wspólnego korzystania przez mieszkańców albo wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali; lokator wynajął, podnajął albo oddał do bezpłatnego używania lokal lub jego część bez wymaganej pisemnej zgody właściciela; lokator używa lokalu, który wymaga opróżnienia w związku z koniecznością rozbiórki lub remontu budynku, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 4 ustawy, dotyczącego konieczności zapewnienia lokalu zastępczego. Właściciel może również wypowiedzieć umowę, jeśli lokator zalega z zapłatą umówionego czynszu, o czym poniżej. Trzy miesiące zwłoki w czynszu podstawą do wypowiedzenia umowy Eksmisja niepłacącego lokatora najczęściej spowodowana jest niepłaceniem czynszu. Zgodnie z przepisami ustawy o ochronie praw lokatorów, aby właściciel lokalu mógł dokonać skutecznego wypowiedzenia umowy, konieczne jest: pozostawanie przez lokatora w zwłoce z zapłatą czynszu przez trzy pełne okresy płatności (np. przez trzy miesiące, jeśli termin zapłaty czynszu zgodnie z umową przypada co miesiąc); skierowanie do lokatora pisma – oświadczenia o zamiarze wypowiedzenia umowy; wyznaczenie lokatorowi dodatkowego, miesięcznego terminu do spłaty zaległości. Art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy o ochronie lokatorów „Nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, właściciel może wypowiedzieć stosunek prawny, jeżeli lokator:jest w zwłoce z zapłatą czynszu, innych opłat za używanie lokalu lub opłat niezależnych od właściciela pobieranych przez właściciela tylko w przypadkach, gdy lokator nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą mediów lub dostawcą usług, co najmniej za trzy pełne okresy płatności pomimo uprzedzenia go na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego i wyznaczenia dodatkowego, miesięcznego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności”. Eksmisja niepłacącego lokatora może być zarówno niepłacenie czynszu najmu, jak i nieregulowanie zobowiązań związanych z używaniem lokalu (tzw. opłat za media, np. wodę, gaz, prąd), lecz tylko w przypadku, gdy lokator opłaty te uiszcza na rzecz właściciela, a nie bezpośrednio na rzecz dostawcy mediów. Jeśli lokator ma podpisaną umowę z dostawcą i nie reguluje opłat wynikających z wystawianych rachunków, właściciel lokalu nie ma podstaw do wypowiedzenia umowy. W takiej sytuacji dostawca mediów będzie we własnym zakresie dochodził zapłaty należności od lokatora-strony umowy o dostawę mediów. Eksmisja niepłacącego lokatora - opróżnienie, opuszczenie i wydanie lokalu Po otrzymaniu wypowiedzenia lokator jest zobowiązany do wydania mieszkania jego właścicielowi. Jeśli tego nie uczyni, wynajmujący będzie zmuszony do rozpoczęcia postępowania prowadzącego do eksmisji. Pozew o opróżnienie, opuszczenie i wydanie lokalu należy złożyć w sądzie rejonowym, właściwym ze względu na miejsce zamieszkania pozwanego (w praktyce będzie to zawsze miejsce położenia przedmiotowego lokalu). W pozwie należy wskazać wartość przedmiotu sporu, którą zgodnie z dyspozycją przepisu art. 23 kpc będzie kwota odpowiadająca czynszowi najmu za okres trzech miesięcy. Do pozwu należy załączyć wszystkie dokumenty potwierdzające okoliczności podnoszone przez powoda, dotyczące zarówno uprzednio zawartej umowy, jak i konieczności jej wypowiedzenia z przyczyn leżących po stronie lokatora: umowę najmu; wezwania do zapłaty czynszu lub opłat; oświadczenie właściciela lokalu o zamiarze wypowiedzenia umowy wraz z dowodem doręczenia pisma lokatorowi; inne dokumenty, które powód uzna za istotne (np. korespondencja z lokatorem). Opłata sądowa od pozwu o eksmisję wynosi 200,00 zł. W toku postępowania sąd, oprócz sprawdzenia przesłanek dopuszczalności eksmisji, będzie badał również, czy lokatorowi przysługuje prawo do lokalu socjalnego. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie, stąd będzie ona również brała udział w postępowaniu w charakterze interwenienta ubocznego. Lokatorami w rozumieniu przepisów ustawy są nie tylko osoby będące najemcami w rozumieniu umowy zawartej z właścicielem lokalu, lecz także osoby współzamieszkujące, w tym przede wszystkim członkowie najbliższej rodziny najemcy (por. wyrok Sądu Najwyższego z 21 grudnia 2010 r. wydany w sprawie o sygn. III CZP 109/10). Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 4 ustawy o ochronie lokatorów, prawo do lokalu socjalnego przysługuje: kobietom w okresie ciąży; osobom małoletnim, niepełnosprawnym lub ubezwłasnowolnionym oraz ich opiekunom; osobom obłożnie chorym; emerytom lub rencistom spełniającym warunki do otrzymania świadczeń z pomocy społecznej; osobom posiadających status bezrobotnego; innym osobom spełniającym przesłanki określone przez radę gminy. Sąd ma obowiązek dokładnego zbadania sytuacji osoby eksmitowanej – jeśli uzna, że sytuacja materialna lokatora jest dobra i lokator ma możliwość zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie, wówczas odstąpi od orzekania o prawie do lokalu socjalnego. Postępowanie w sprawie eksmisyjnej kończy się wydaniem wyroku zaskarżalnego za pomocą apelacji. Po jego uprawomocnieniu właściciel lokalu dysponujący tytułem wykonawczym może przystąpić do jego wykonania z pomocą komornika sądowego. Właściciel ma prawo do odszkodowania od gminy Eksmisja niepłacącego lokatora dokonywana jest przez komornika do pomieszczenia tymczasowego albo do lokalu socjalnego, jeśli takie prawo przyznał lokatorowi sąd. Z uwagi na zbyt małą liczbę lokali socjalnych eksmisja niepłacącego lokatora czy też oczekiwanie na jej faktyczne przeprowadzenie może trwać bardzo długo. W czasie oczekiwania na dostarczenie lokalu socjalnego właściciel mieszkania ma prawo do uzyskania odszkodowania za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego. Odszkodowanie przysługuje od osób zajmujących lokal i jest równe wysokości czynszu najmu, jaki właściciel mógłby uzyskać, wynajmując mieszkanie na wolnym rynku. Jednocześnie, właściciel ma również roszczenie odszkodowawcze względem gminy, która jest zobowiązana zapewnić osobom eksmitowanym lokal socjalny, a tego nie czyni. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, odpowiedzialność gminy i lokatora ma charakter in solidum (por. wyrok Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2007 r. wydany w sprawie o sygn. III CZP 121/07). Uzyskanie odszkodowania wymaga zazwyczaj przeprowadzenia kolejnego postępowania sądowego. W przypadku, kiedy najemca nie uiszcza w terminie czynszu wynajmujący może wystosować do najemcy stosowne wezwanie do zapłaty czynszu z tytułu umowy najmu. Zapisz się na nasz newsletter Jak należy prawidłowo napisać wezwania do zapłaty czynszuPoniżej znajduje się wzór wezwania do zapłaty czynszu z tytułu umowy Data i miejsce sporządzenia wezwania do zapłaty: Warszawa, dnia 15 lutego 2011 serwis: Umowy w nieruchomościach2. Oznaczenie podmiotu żądającego zapłaty czynszu z tytułu umowy najmu: Pan Sebastian Wadyk, legitymującym się dowodem osobistym seria AGT nr 799097 wydanym przez Prezydenta Miasta Warszawa, zamieszkały w Warszawie przy ul. Sobieskiego 9 m 87. 3. Oznaczenie podmiotu, do którego zostanie skierowane wezwanie do zapłaty czynszu: Pan Andrzej Poniatowki, legitymującym się dowodem osobistym seria AWE nr 77777 wydanym przez Prezydenta Miasta Warszawa, zamieszkały w Warszawie przy ul. Kondratowicza Treść umowy: na mocy art. 476 kodeksu cywilnego ( z 1964 r. nr 16, poz. 93 z póź. zm.) wzywam do uregulowania zaległej kwoty z tytułu umowy najmuw wysokości 4 000 złotych (słownie: cztery tysiące złotych).5. Powyżej wskazaną kwotę należy uiścić w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego wezwania na rachunek bankowy nr W przypadku nie uiszczenia wskazanej kwoty (pkt 4) w powyżej wskazanym termie – zostanie wszczęte postępowanie sądowe – bez uprzedniego wezwania do Pieczątka wraz z podpisem osoby uprawnionej do żądania czynszu z tytułu umowy także serwis: Dom i działkaZałącznik:1. Tabela zawierająca poszczególne zaległości za czynsz z tytułu Prawna:- Art. 476 Kodeksu cywilnego ( z 1964 r. nr 16, poz. 93 z póź. zm.). Chcesz dowiedzieć się więcej, sprawdź » Komplet e-booków: Budowa domu bez pozwolenia + Gwarantowany kredyt mieszkaniowy

eksmisja z mieszkania za niepłacenie czynszu